Τα εγκεφαλικά επεισόδια είτε αιμορραγικής είτε ισχαιμικής αιτιολογίας, πέραν των υπόλοιπων προβλημάτων που μπορεί να δημιουργήσουν, σε πολλές περιπτώσεις προκαλούν και σοβαρές δυσλειτουργίες των άκρων. Ο λόγος είναι ότι η προσβολή συγκεκριμένων περιοχών του εγκεφάλου οδηγεί σε παράλυση ορισμένων μυϊκών ομάδων των άκρων και σε υπερλειτουργία ή σπαστικότητα άλλων ανταγωνιστικών μυϊκών ομάδων. Το αποτέλεσμα είναι σε αρκετές περιπτώσεις να δημιουργούνται σοβαρές παραμορφώσεις των άκρων, οι οποίες δεν είναι συμβατές με την φυσιολογική λειτουργικότητα.
Ο Ορθοπαιδικός Χειρουργός Δρ. Αλασεϊρλής Δημοσθένης, ασχολείται με πολύ μεγάλη επιτυχία με τις παραλυτικές και παραμορφωτικές καταστάσεις των κάτω άκρων που οφείλονται σε εγκεφαλικό επεισόδιο. Η αντιμετώπιση που επιλέγεται είναι μοναδική στην Ελλάδα, με την έννοια της πολυπαραγοντικής χειρουργικής διόρθωσης αντί της συνήθους τεχνικής επιμήκυνσης σπαστικών μυών.
Στις περισσότερες από αυτές τις καταστάσεις, το πρόβλημα του ποδιού είναι τόσο σοβαρό, που είναι αδύνατη η χρησιμοποίηση του σκέλους, ακόμη και για απλή παθητική στήριξη. Οι συγκεκριμένοι ασθενείς είναι ουσιαστικά σε μια παραλυτική κατάσταση, καθώς οι φυσιοθεραπευτές δεν μπορούν να τους εκπαιδεύσουν και να προχωρήσουν σε διάφορα πρωτόκολλα βελτίωσης-αποκατάστασης.
Το πρωτόκολλο αντιμετώπισης που εφαρμόζουμε αφορά σε πρώτο στάδιο στη λεπτομερή εξέταση του ιστορικού και του ασθενή, ενώ στις περισσότερες περιπτώσεις θα χρειασθεί και ένας νευροφυσιολογικός έλεγχος από νευρολόγο, ώστε να εκτιμηθούν επακριβώς η ισχύς-ικανότητα των μυϊκών ομάδων και ο βαθμός προσβολής των νεύρων. Κατά τον τρόπο αυτόν θα σχεδιαστούν με ακρίβεια οι λεπτομέρειες της χειρουργικής επέμβασης, αλλά και θα συζητηθούν με τον ασθενή οι προσδοκίες που μπορεί να έχει.
Το δεύτερο στάδιο αφορά στην χειρουργική επέμβαση, η οποία ουσιαστικά συνίσταται σε τρεις βασικούς άξονες: μεταφορές μυϊκών ομάδων που λειτουργούν ικανοποιητικά στην θέση μυών που είναι παραλυτικοί, επιμηκύνσεις ρικνωτικών μαλακών μορίων και διορθωτικές οστεοτομίες, οι οποίες ουσιαστικά αποτελούν μια «γλυπτική» νέα διαμόρφωση, ώστε το πόδι να λάβει ένα νέο φυσιολογικό σχήμα.
Ο πρώτος στόχος είναι η απόκτηση ενός σταθερού και φυσιολογικού σχήματος του ποδιού, στο οποίο μπορεί ο ασθενής να στηριχθεί με ασφάλεια και να βαδίσει. Σε αρκετές περιπτώσεις, επέρχεται και η πλήρης λειτουργική αποκατάσταση, με τους νέους μύες να λειτουργούν φυσιολογικά στη νέα τους πλέον θέση των παράλυτων μυών.
Στο τρίτο στάδιο, οι ασθενείς επιστρέφουν σε ένα πρόγραμμα αποκατάστασης, όπου πλέον η κινητοποίησή τους είναι δυνατή και υποβάλλονται σε προγράμματα επανεκπαίδευσης των μυών που έχουν μετατεθεί. Όταν ο ασθενής έχει πλέον μεταβεί από μια παραλυτική κατάσταση σε μια κατάσταση ανεξάρτητης κινητοποίησης και αυτο-εξυπηρέτησης, τότε πλέον είμαστε σε θέση να βάλουμε το τέλος του προγράμματος αποκατάστασης που διαρκεί από 2 ως και 6 μήνες.
